Biografia księdza poety

 

DZIECIŃSTWO I MŁODOŚĆ

Jan Twardowski urodził się 1 czerwca 1915 roku w Warszawie, w rodzinie kolejarskiej, jako syn Jana Twardowskiego i Anieli Marii Konderskiej. Rodzina mieszkała przy ulicy Elektoralnej 49 m. 8. 

Mały Janek wychowywał się z trzema siostrami. Po latach wspominał „W domu spędziłem najszczęśliwsze lata – dzieciństwo i młodość”. Jako dziecko bywał z rodzicami na wystawach w Zachęcie, w teatrze i w operze. W rodzinnym domu tradycyjnie obchodzono imieniny, ulubionym przysmakiem księdza z tego okresu było kakao z pianką i faworki. Z dzieciństwa pamięta też grę w kamyczki na podwórku i smak tranu w czasie choroby. Mały Janek rozpoczął naukę w 1927 r. Następnie uczęszczał do gimnazjum matematyczno-przyrodniczego im. T. Czackiego. W 1935 r. zdał maturę. Z czasów szkolnych ksiądz wspomina, że uczył się chodząc po kuchni i powtarzał głośno materiał. Pisał niestarannie, dlatego też często przepisywał fragmenty swoich zeszytów. W szkole na przerwach zamiast schodzić po schodach, zjeżdżał po poręczach. Lubił czytać książki. Jego ulubione to: „Baśnie” Andersena i powieści Makuszyńskiego. Często brał udział w przedstawieniach. W wolnych chwilach robił zielniki i zbierał znaczki. Już w okresie gimnazjum zaczął publikować w czasopismach młodzieżowych pierwsze swoje wiersze, opowiadania, wywiady i felietony. Bezpośrednio po maturze rozpoczął studia polonistyczne na UW. W czasie wojny przebywał w Warszawie, brał udział w ruchu podziemnym. Walczył w czasie Powstania Warszawskiego, został ranny. Po upadku powstania tułał się po okupowanym kraju.

 

KAPŁAŃSTWO

Pod koniec wojny wstąpił do seminarium duchownego w Czubinie koło Błonia, a w sierpniu 1945 r. wraz z innymi alumnami przeniósł się do Metropolitarnego Seminarium Duchownego im. Jana Chrzciciela w Warszawie. Jednocześnie rozpoczął studia teologiczne na UW. W 1948 r. obronił pracę magisterską, a w kilka miesięcy później, 4 lipca został wyświęcony na księdza. Pracę duchownego rozpoczął jako wikary parafii w podwarszawskim Pruszkowie Żbikowie, gdzie przebywał 3 lata.

W 1951 r. ks. Jan wrócił do Warszawy. Był wikarym w kościele św. Stanisława na Żoliborzu, a następnie w kościele M.B. Nieustającej Pomocy na Saskiej Kępie oraz w kościele Wszystkich Świętych. Od 1948 r. pełnił funkcję prefekta w Pruszkowie w szkole specjalnej i w Koszajcu w domu dziecka, następnie w Warszawie na Woli w gimnazjum im. A. Sowińskiego, a później liceum im. Św. Stanisława. W 1959 r. został rektorem kościoła sióstr Wizytek i pozostał nim aż do emerytury.

 

TWÓRCZOŚĆ

Jan Twardowski zamiłowanie do poezji wyniósł przekornie z matematyczno-przyrodniczego gimnazjum

w Warszawie. Dał się tam poznać jako publicysta i redaktor między szkolnej „Kuźni Młodych”, a także jako wyborny młody poeta. Debiutował czterokrotnie, po raz pierwszy tomikiem „Powrót Andersena”. „Wiersze” to tytuł drugiego debiutanckiego tomiku, który ukazał się pod koniec lat 50-tych. Po ośmioletniej przerwie nadarzyła się kolejna próba pozyskania szerszego kręgu odbiorców. Jednak dopiero rok 1970 stał się przełomem w twórczości księdza Jana. Tomik „Znaki ufności” stał się

przebojem wydawniczym, a jego autor zyskał uznanie w oczach czytelników i przede wszystkim krytyków. Twórczość księdza Twardowskiego to coś nieskończenie prywatnego i osobistego. Nigdy nie straszy, nie moralizuje, lekarstwem na złe chwile są listy, telefony, uśmiechy a Bóg kocha człowieka mimo jego ciamajdowatości i talentu do podążania w złym kierunku.

O poezji księdza Jana mówi się, że:

· jest to poezja franciszkańska, głosząca, iż miłość do świata objawia się miłością do wszystkich stworzeń boskich, każdego należy traktować z miłością i szacunkiem;

· jest to także poezja prosta, nieoperująca głęboką metaforyką, niesięgająca po skomplikowane środki poetyckie;

· świat jawi się, zgodnie z Biblią, jako twór Boga, ale nie jest on idealny, bo człowiek nie żyje zgodnie z przykazaniami boskimi;

· często porusza Twardowski tematy związane z miłością, przyjaźnią, bliskością, radością życia, pogodą ducha, koniecznością pogodzenia się z nieuchronnością śmierci;

· często również korzysta z modlitw i zwraca się do określonych świętych;

· wiersze księdza Jana są w szczególny sposób związane z dzieckiem i dzieciństwem, przepełnione radością, uśmiechem i entuzjazmem;

· w wierszach poety jest wiele dobrego humoru i żartów;

W dowód uznania za swą twórczość ksiądz Twardowski otrzymał tyle objawów uznania, tyle nagród i znaków serdeczności, iż trudno to zliczyć. Pewnie sam za życia nie wiedział, ile wyróżnieńotrzymał.

Ksiądz Twardowski nie pisał traktatów filozoficznych trudnych do zrozumienia dla zwykłego człowieka, pisał proste, przystępne utwory, które mogą czytać również filozofowie.

 

 

Ciekawostki z życia poety

 

Ksiądz Jan Twardowski:

•Lubił czytać baśnie Andersena, nie znosił baśni braci Grimm ze względu na zawarte w nich

  okropieństwa, przemoc.

•Już jako licealista próbował pisać wiersze.

•Mówił, że miał dobre siostry i dobrych rodziców, wzruszające święta.

• Należał do samotników, nie prowadził bujnego życia towarzyskiego.

•Był zwolennikiem Piłsudskiego.

•Twierdził, ze pisał tylko podczas wakacji.

•Fascynowała go poezja Syrokomli, Mickiewicza, Słowackiego.

•Jako dziecko chciał być podróżnikiem i jeździć po całym świecie lub przyrodnikiem.