Historia szkoły

 

 

Najstarsze wzmianki o naszej miejscowości pochodzą z roku 1396, wtedy nazywała się Lubinia Wielka. W późniejszym czasie założono osadę zwaną Dobieszczyzna graniczącą z Lubinią Wielką. W okresie rozbiorów Polski tj. koniec XVIII i cały wiek XIX nasz kraj nie istniał, ziemie polskie podzielono między Rosję, Austrię i Prusy. Wielkopolska, czyli region w którym leży nasza miejscowość, należała do zaboru pruskiego. Niemcy za wszelką cenę starali się zgermanizować te ziemie, wówczas została zmieniona również nazwa miejscowości, która brzmiała Langenfeld co w dowolnym tłumaczeniu znaczy długa wieś.W XIXw. W centrum wsi zostaje wybudowany pałac, którego właścicielami jest niemiecka rodzina Kinsteinów, w tym też okresie bardzo licznie we wsi osiedlają się niemieccy gospodarze. Wynikiem tego jest funkcjonowanie w tym czasie dwóch szkół polskiej  i niemieckiej. Po tych czasach pozostał też we wsi niemiecki cmentarz i dwór. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918r., Wielkopolska wraca w granice nowopowstającego państwa. W latach 1939-45 czyli w czasie trwania II wojny światowej w Dobieszczyźnie zostaje zamknięta szkoła polska. Po zakończeniu II wojny światowej i wycofaniu się Niemców ze wsi życie mieszkańców zaczyna powoli się stabilizować. W 1947r. Pałac, dawna posiadłość Kirsteinów zostaje przekazany Zgromadzeniu Sióstr Salezjanek na klasztor, który istnieje do dnia dzisiejszego.