• Projekty do roku 2014

          • Przyjaciele Zippiego

          • Przyjaciele Zippiego - zdjęcia

                      

            W roku szkolnym 2008/2009 w Szkole Podstawowej w Dobieszczyźnie realizowany był międzynarodowy program „Przyjaciele Zippiego”.


            Program Przyjaciele Zippiego rekomendowany jest przez Partnership for Children – Partnerstwo na Rzecz Dzieci, które wyrosło z organizacji o nazwie Befrieders International (Międzynarodowe Pomaganie),
            agencji o charakterze globalnym

            Program „Przyjaciele Zippiego” składa się z 24 spotkań nauczyciela z grupą zaplanowanych na cały rok szkolny – 1 spotkanie w tygodniu – w oparciu o 6 tematycznych części:

            • Uczucia
            Dzieci omawiają uczucia smutku, szczęścia, złości, zazdrości i zdenerwowania. Ćwiczą mówienie tego, jak czują się w różnych sytuacjach i poznają sposoby poprawiania własnego samopoczucia. 
            • Komunikacja
            W ramach tej części dzieci uczą się skutecznej komunikacji. Program uczy dzieci wysłuchiwać innych. Uczy ich jak prosić o pomoc i mówić to, co chce się powiedzieć, nawet w niesprzyjających okolicznościach. Często nawet „ciche” dzieci otwierają się w czasie spotkań i uczą się wyrażać siebie swobodniej. 
            • Nawiązywanie i zrywanie więzi
            Dzieci uczą się o przyjaźni – jak nawiązywać i utrzymywać przyjaźnie, jak radzić sobie z samotnością i odrzuceniem. Ćwiczą jak mówić przepraszam i jak godzić się z przyjacielem po sprzeczce. 
            • Rozwiązywanie konfliktów
            Ta część dotyczy tego, jak rozwiązywać konflikty, a według nauczycieli szybko sprawia, że dzieci łatwiej akceptują swoje odmienności. Ta część w szczególności, dotyczy problemu prześladowania i tego, co dzieci mogą zrobić, jeśli ktoś prześladuje je lub kogoś innego. 
            • Przeżywanie zmiany i straty
            Ta część stanowi refleksję nad radzeniem sobie ze zmianami, zarówno wielkimi jak i małymi. Największą zmianą ze wszystkich możliwych, jest czyjaś śmierć. Mimo, że dorośli często uważają, że śmierć jest bardzo trudnym tematem do rozmowy, to jednak małe dzieci bardzo rzadko tak uważają. Chętnie wykorzystują okazję do otwartego mówienia na temat, który stał się tabu dla wielu dorosłych. Jedno spotkanie poświęcone jest odwiedzeniu miejsca pamięci lub cmentarza i może wyda się to zaskakujące, ale jest ono często określane jako najowocniejsze spotkanie z całego programu. 
            • Dajemy sobie radę
            Ostatnia część stanowi podsumowanie wszystkiego, czego dzieci nauczyły się: znajdowania różnych sposobów radzenia sobie, pomagania innym oraz adaptowania się do nowych sytuacji. Końcowe spotkanie jest swego rodzaju świętowaniem, połączonym z wręczaniem koron i dyplomów. 
            Każda część zawiera odrębne opowiadanie. Opowiadania prezentują bohaterów w okolicznościach dobrze znanych małym dzieciom takich jak: przyjaźnienie się, zdobywanie i tracenie przyjaciół, prześladowanie, radzenie sobie ze zmianą i stratą. Każde opowiadanie jest zilustrowane przy pomocy zestawu barwnych obrazków i uzupełnione zadaniami takimi jak rysowanie, odgrywanie ról i zabawy. 
            Program uczy dzieci: 
            • Jak określać własne uczucia i jak o nich rozmawiać 
            • Jak mówić to, co chce się powiedzieć 
            • Jak słuchać uważnie 
            • Jak prosić o pomoc 
            • Jak nawiązywać i utrzymywać przyjaźnie 
            • Jak radzić sobie z samotnością i odrzuceniem 
            • Jak mówić przepraszam 
            • Jak radzić sobie z prześladowaniem 
            • Jak rozwiązywać konflikty 
            • Jak radzić sobie ze zmianą i stratą, miedzy innymi ze śmiercią 
            • Jak adaptować się do nowych sytuacji 
            • Jak pomagać innym 
            Dostrzegane korzyści z realizacji programu: 
            • zmniejszenie ilości konfliktów w grupie, 
            • zmiana sposobów rozwiązywania konfliktów, 
            • samodzielne rozwiązywanie problemów, 
            • poprawa relacji interpersonalnych w grupie, 
            • bardziej dojrzałe wyrażanie uczuć. 
            Nauczyciele prowadzący zajęcia zauważają: 
            • dzieci uczą się rozmawiać o uczuciach (co z początku sprawia im kłopot), 
            • podczas zajęć pojawiają się zwierzenia, przeżycia dzieci, 
            • zaczynają mówić dzieci nieśmiałe, 
            • dzieci rozmawiają w grupie o stracie, śmierci; zrozumiały, że płacz po stracie nie jest czymś złym, 
            • dzieci śmielej proszą dorosłych o pomoc, 
            • dzieci bardzo szybko uczą się przekładać na życie przykłady z opowiadań, 
            • w wielu codziennych sytuacjach w przedszkolu dzieci odwołują się do reguł przyjętych na zajęciach. 
            Jedną z ważnych cech programu jest to, że był tworzony jako program uniwersalny, w przeciwieństwie do innych programów, które koncentrują się na pomocy dzieciom doświadczającym konkretnych problemów lub trudności. Ten program może pomóc wszystkim dzieciom. 
            Program Przyjaciele Zippiego nie mówi dzieciom, co robić, ani nie mówi: "To rozwiązanie jest dobre a tamto złe". Natomiast zachęca dzieci do analizowania sytuacji życiowych i zastanawiania się nad sobą. 
            Program pokazuje także, jak ważna jest rozmowa z innymi, kiedy odczuwamy smutek lub złość, jak również jak ważne jest słuchanie innych, kiedy oni przeżywają trudne chwile.  
             

            Nauczyciele Pani Krystyna Klimek i Pani Teresa Żakowska uczestniczyły w 12 godzinnym szkoleniu zorganizowanym w Publicznym Przedszkolu nr 5 z Oddziałami Integracyjnymi w Jarocinie przez Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli w Kaliszu. Szkolenie prowadzili trenerzy programu Pani Danuta Iwona Grzanka konsultant do spraw kadry kierowniczej z ODN Kalisz oraz Pani Beata Włoch nauczyciel – doradca metodyczny do spraw wychowania przedszkolnego.